پـشت ســر مـن ؛ وصـلهٔ بـد چسـبانـدی ایــکاش کـمی درس وفــا میــخوانــدی از دور زدی زخـــم زبــانـــم ، حـتّـــی : سیــلی شمــاتـت به رُخـــم خـوابانــدی چشـمم به جـمـال تـو دگر روشن نیست بـی‌شــرمی خـود را به منــم فـهـمـاندی امـر کــردی و منـم مطـیـع امــرت ، امّا : کارم بــه تــو افـتـاد و مــرا پـیـچـانــدی از مـن چه بـدی رســیده بود جـز خـوبی بــد زنــدگـی مــرا ز هـــم پـاشـــانـــدی هر دم به دقیـقه عیب تـراشیـست کارت دست بـردار ز بس سنگ به راه داستانک / قاطرت را چند می فروشی ؟
یدالله گودرزی / پاییزانه
الهام ملک محمدی / یک نفر بی آنکه باشد
مــرا ,ز ,، ,مـن ,بـدی ,پـیـچـانــدی ,بـدی رســیده ,چه بـدی ,مـن چه ,از مـن ,رســیده بود
درباره این سایت